ازار غلات آرژانتین تركيبى از چشم‌انداز برآورد قوی تولید و تحولات صادراتی ارائه می‌دهد.

بازار غلات آرژانتین تركيبى از چشم‌انداز برآورد قوی تولید و تحولات صادراتی ارائه می‌دهد. در بخش ذرت، تاکنون حدود ۵۰ درصد از محصول فصل ۲۵-۲۰۲۴ برداشت شده و عملکرد بالای مزارع موجب شده است که ذرت آرژانتین همچنان در بازارهای جهانی، به‌ویژه در برابر ذرت آمریکا رقابت‌پذیر باقی بماند. قیمت برای ذرت تحويل بنادر Upriver در سطح باثبات ۱۹۰.۵ – ١٩٥ دلار در هر تن قرار دارد، در حالی که جو آرژانتین نیز با رشد قیمت به سطح ٢٢٥-٢٣٠ دلار در هر تن مورد توجه بازار قرار گرفته است. در بازار گندم، صادرات در ماه مه برای پنجمین ماه متوالی از سطح سال گذشته فراتر رفته است، که عمدتاً به دلیل افزایش  فروش به برزیل می‌باشد. قیمت گندم تحويل بنادر با پروتئین ۱۱.۵ درصد نیز با رشد جزئی به كانال ٢٣٥ دلار در هر تن رسیده و این نشان‌دهنده حفظ تقاضای صادراتی علی‌رغم افزایش فشار رقابتی در بازار است . در حوزه دانه‌های روغنی، آرژانتین همچنان بازیگری کلیدی در بازار جهانی کنجاله سویا باقی مانده بطوريكه قیمت FOB این محصول به ۳۰۲.۵۹ دلار در هر تن افزایش یافته است. با این حال، افزایش فعالیت‌های روغن كشى سویا در چین و کاهش نسبی تقاضای بخش خوراک دام باعث شده فضای رقابتی تشدید شود. بازار روغن سویای آرژانتین نیز تحت فشار ناشی از کاهش  قیمت انرژی و کاهش حاشیه سود در فرآیند روغن‌کشی قرار دارد. با وجود این چالش‌ها، آرژانتین نقش راهبردی خود را در زنجیره جهانی تأمین سویا حفظ کرده است؛ به‌ویژه در شرایطی که اختلالات لجستیکی و بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی موجب تمرکز بیشتر خریداران بر منابع مطمئن منطقه‌ای شده است. همچنین، بازگشایی بندر سن پدرو و ازسرگیری صادرات سویا ارگانیک به ایالات متحده نشانه‌ای مثبت از بهبود جریان تجارت و افزایش اعتماد بازار به زیرساخت‌های صادراتی آرژانتین می‌باشد. در نمودار  زير، نسبت «روغن كشى به صادرات» در ماه مه ۲۰۲۵ به ۶۰٪ کاهش  یافته، در حالی که این رقم در ماه مارس ۶۸٪ بوده است. این کاهش می‌تواند نشان‌دهنده آن باشد که صنعت سویا در آرژانتین بخشی از تولید خود را به‌جای صادرات فوری، به شکل موجودی ذخیره کرده است. این رفتار معمولاً در مواقعی مشاهده می‌شود که تولیدکنندگان انتظار دارند شرایط بازار در ماه‌های آینده بهبود یابد.(مانند افزایش قیمت جهانی یا بهبود شرایط حمل‌ونقل). همچنین ممکن است صادرات به‌دلیل موانع لجستیکی، مشکلات بندری یا افت تقاضا از سوی بازارهای مقصد به تأخیر افتاده باشد. در مجموع، این افت نسبت می‌تواند به معنای انباشت عمدی ذخایر برای صادرات بیشتر در ماه‌های آتی باشد